เครื่องบินลำที่แม่ของยอรึมโดยสารมาเกิดเหตุขัดข้องและจำเป็นต้องลงจอดฉุกเฉิน กัปตันและลูกเรือต่างรับมือและแก้ไขปัญหาได้เป็นอย่างดี ท่ามกลางสถานการณ์กดดัน และสามารถนำเครื่องลงจอดได้สำเร็จ และมีทุกฝ่ายที่รอเตรียมพร้อมช่วยเหลือทันทีที่เครื่องจอด
โดยรีบอพยพผู้โดยสารทั้งหมดลงจากเครื่อง แม่ของยอรึมได้รับบาดเจ็บเพราะมีผู้โดยสารคนนึงที่เบียดเพื่อจะลงก่อนทำให้แม่ยอรึมล้มหัวฟาด ซูยอนแอบขึ้นไปช่วยปฐมพยาบาลแม่ของยอมรึมบนเครื่องโดยไม่ให้ใครรู้ และในที่สุดก็สามารถจัดการและอพยพผู้โดยสารพร้อมลูกเรือทั้งหมดได้เรียบร้อยและปลอดภัยโดยไม่มีใครได้รับบาดเจ็บร้ายแรง รวมถึงแม่ของยอรึม
แม่ของยอรึมบอกว่าฝากขอบคุณเพื่อนของยอรึมด้วย และเมื่อยอรึมรู้ว่าเป็นซูยอน เธอจึงพยายามติดต่อเขา แต่เขาก็ไม่ยอมรับสาย ทันทีที่เห็นแม่ยอรึมปลอดภัยและได้เจอกับยอรึมเป็นที่เรียบร้อย ซูยอนที่บาดเจ็บที่แขนจึงรีบกลับไปและไม่ยอมรับโทรศัพท์จากยอรึม
ซูยอนกลัว กลัวสายตาที่เคยถูกมองที่เป็นคนที่แขน ขาใช้การไม่ได้ สิ่งเดียวที่เขาต้องการนั่นก็คือการมีชีวิตที่ปกติธรรมดา ยอรึมยังคงโทรหาซูยอนแต่ซูยอนก็ยังไม่ยอมรับสาย ยอรึมจึงส่งข้อความบอกว่าเธอเอากระเป๋ามาให้และจะรอที่คาเฟ่ที่เคยติดฝนและเจอซูยอน สายฝนโปรยปรายลงมา ซูยอนคิดแล้วคิดอีกจนในที่สุดก็ออกไปเจอยอรึม และเมื่อได้กระเป๋าแล้วซูยอนพยายามเลี่ยงหนีที่จะกลับทันที ยอรึมย้ำถามเรื่องที่เขาไปช่วยแม่ของเธอ แต่ซูยอนปฏิเสธ ยอรึมจึงคะยั้นถามว่าเขาทำแบบนั้นเพราะอะไร เพราะชอบเธองั้นเหรอ ซูยอนได้แต่นิ่งเงียบไปพักนึงก่อนจะตอบยอมรับว่าใช่ ก่อนจะเดินจากไป
