เมื่อทุกคนในห้องอาหารเห็นว่าประธานยอไม่ยอมรับสายของแทโอ และเขายังบอกซอนอูอีกว่าแผนของเธอคงไม่สำเร็จซะแล้ว ขณะที่ดาคยองก็ไม่ยอมรับสายแทโอเช่นกัน ประธานยอไม่สนใจหากแทโอต้องกลายเป็นฆาตกร
ซอนอูจึงบอกว่าถ้าเช่นนั้นเจนนี่หลานสาวของเขาก็จะต้องถูกตราหน้าว่าเป็นลูกสาวฆาตกรไปทั้งชีวิต เธอจึงถามว่าเขาจะช่วยลูกเขยหรือไม่
แทโอเห็นฮยอนซออยู่ในห้องข้างๆ ขณะที่เขากำลังโดนสอบปากคำ แต่แทโอไม่พูดอะไรเลย ทันใดนั้นซอนอูก็เดินเข้ามาที่ห้องสอบสวนและได้เห็นฮยอนซอเช่นกัน เธอหยิบแหวนของแทโอจากกระเป๋าเสื้อและบอกตำรวจว่าคืนนั้นเขาอยู่กับเธอในรถที่ลานจอด ตำรวจจึงโทรหาดาคยอง เธอยืนยันว่าแหวนของเขาหายไปในคืนเกิดเหตุ
ฮยอนซอรู้สึกผิดหวังในตัวซอนอู เมื่อแทโอกลับถึงบ้าน เขาบอกดาคยองว่าซอนอูช่วยเขาไว้เพราะเป็นพ่อของจุนยอง ในขณะที่ดาคยองไม่ทำอะไรเลยในฐานะที่เขาก็เป็นพ่อเจนนี่เช่นกัน
ดาคยองโทรถามตำรวจจึงรู้ว่าปิดคดีไปแล้วโดยสรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตาย ขณะที่แทโอเริ่มเย็นชากับเธอ จุนยองเกือบมีเรื่องชกต่อยกับแฮคัง เพราะเขายังคงนินทาว่าแม่เป็นกิ๊กกับอินกยู
ซอนอูบังเอิญเจอโนอึลที่ห้างสรรพสินค้าจึงอาสาไปส่งที่บ้าน โนอึลจึงเล่าเรื่องแฮคังให้เธอฟัง
วันต่อมาซอนอูจึงไปขู่แม่แฮคังอย่าปากเสียพูดอะไรให้เข้าหูจุนยองอีก มิเช่นนั้นเธอจะทำลายชื่อเสียงของสามีที่กำลังสมัครเป็นนักการเมือง จุนยองไม่พอใจที่รู้ว่าแม่ของเขาไปต่อว่าแม่แฮคัง
ดาคยองพยายามเอาใจสามี โดยชวนเขาไปเที่ยวกันทั้งครอบครัว แต่เขาปฏิเสธโดยอ้างเรื่องงาน ดาคยองรู้สึกน้อยใจจึงนัดพบจุนยอง เธอพูดคุยให้เขาเห็นใจในความลำบากของแม่และชวนเขามาอยู่ด้วย โดยหวังว่าสามีจะเลิกเย็นชากับเธอ เมื่อแทโอไปรับจุนยองแล้ว
ในคืนนั้นเองเขาโทรหาซอนอู เล่าเรื่องที่จุนยองคุยกับเขา และบอกว่าเธอสามารถย้ายไปอยู่ที่อื่นได้ เพราะจุนยองบอกว่าเขาอยู่กับพ่อได้โดยที่เธอไม่ต้องเป็นห่วง แต่ซอนอูไม่เชื่อว่านี่เป็นความคิดของลูกเธอ และเธอยังบอกเขาด้วยว่าให้เตือนพ่อแฮคังเรื่องปากของภรรยาเขา จุนยองไม่ยอมกินอาหารเช้าที่บ้านใหม่ แต่ออกไปกินบะหมี่สำเร็จรูปตามลำพังระหว่างไปโรงเรียน
แม่ของดาคยองไม่พอใจที่จุนยองมาอยู่ด้วย เพราะเข้าใจว่าซอนอูส่งลูกของเธอมา แต่ดาคยองบอกว่าเธอเป็นคนเอ่ยปากชวนเอง พ่อแฮคังไปหาแทโอเรื่องงานคอนเสิร์ตที่เขากำลังจะจัดขึ้น แทโอจึงเตือนเขาเพราะว่าทั้งแฮคังและจุนยองต่างก็เป็นเพื่อนกัน และไม่อยากให้มีเด็กๆมีปัญหาเพราะเรื่องของพ่อแม่
ซอนอูรู้สึกเหงาและคิดถึงลูก เธอจึงไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้า และได้เห็นดาคยองกับแทโอพาจุนยองมาซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ เธอคิดว่าลูกมีความสุข โดยที่ไม่รู้ว่าจุนยองไม่ยอมรับเสื้อผ้าที่ดาคยองจะซื้อให้ ซอนอูไปหาเยริมและเล่าเรื่องที่พบจุนยองให้ฟัง และบอกว่าเธออาจจะไปจากที่นี่ก็ได้เพราะเห็นว่าลูกมีความสุข เยริมเห็นด้วยเพราะซอนอูจะได้มีเวลาพักบ้าง และควรเป็นคนยุติเรื่องระหว่างแทโอ โดยที่ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งต้องไปจากเมืองนี้
ซอนอูจึงเริ่มหาข้อมูลงานใหม่จากโรงพยาบาลต่างๆ
แทโอและดาคยองยังติดธุระอยู่ข้างนอก จุนยองจึงต้องนั่งกินข้าวเย็นเพียงลำพังและต้องล้านจานเองเพราะหมดเวลางานของแม่บ้าน ขณะนั้นเองซอนอูส่งข้อความหาลูกขอให้เขาโทรหาก่อนนอน เธอรอจนดึกจึงได้ตัดสินใจเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า
เมื่อแทโอกลับมาถึงบ้าน เขาเห็นโบรชัวร์การไปเรียนต่อต่างประเทศ จึงต่อว่าดาคยองที่วางแผนจะส่งลูกเขาไปอยู่ที่อื่น ขณะที่ทะเลาะกันนั้น จุนยองได้ยินทุกอย่าง ดาคยองให้เหตุผลว่าเธอต้องการให้จุนยองอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีกว่านี้
แทโอรู้สึกไม่สบายใจจึงโทรนัดให้เจฮยอกมาดื่มเป็นเพื่อน เมื่อซอนอูส่งข้อความให้แทโอมาเอาของใช้ของจุนยองที่เธอเก็บไว้ให้ เจฮยอกจึงบอกเขาว่าซอนอูกำลังจะไปจากเมืองนี้ แทโอมาหาซอนอูถามถึงเรื่องที่เธอจะไป พวกเขานั่งดื่มด้วยกันและคุยถึงเรื่องที่ผ่านมา แทโอพูดบางอย่างในใจรวมทั้งความรู้สึกที่ซอนอูยังคงรอเขาอยู่ ทั้งคู่โผเข้าจุมพิตกันและมีความสัมพันธ์กันอีกครั้ง
