มยองฮีถูกลักพาตัวไปและได้เผชิญหน้ากับฮวังกีนัมซึ่งเธอจำได้ว่าเขาคือพ่อของฮีแท ฮวังกีนัมระงับพาสปอร์ตและวีซ่าของเธอเพื่อไม่ให้ไปเรียนต่อที่เยอรมันซึ่งเป็นประเทศคอมมิวนิสต์และพ่อของเธอก็เคยเป็นนักโทษคอมมิวนิสต์ข้อหาละเมิดความมั่นคงแห่งชาติ เมื่อปี 1954 หลังจากมยองฮีได้รับการปล่อยตัวและไปบอกซูชานเรื่องพาสปอร์ต เขารับปากว่าจะพยายามช่วยจนทำให้เธอสามารถไปเรียนต่อได้
ในตอนเช้าฮีแทนำหนังสือคณิตศาสตร์ไปให้จินอาที่บ้าน จึงรู้ว่ามยองฮียังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืนนี้ เขาจึงไปตามหาทุกแห่งแต่ก็ไม่พบ จนในที่สุดฮีแทก็ไปตามหามยองฮีที่นาจู เพราะคิดว่าเธอกลับไปหาพ่อแม่ แต่เขาก็ไม่พบเธอที่นั่นและได้กินข้าวกับพ่อแม่ของเธอ โดยที่คิมฮยอนชอลไม่รู้ว่าฮีแทเป็นลูกชายของฮวังกีนัม
หลังจากรู้ความจริงจากฮวังกีนัมและได้รับการปล่อยตัว มยองฮีจึงเดินทางกลับบ้านที่นาจูเพื่อไปถามพ่อ และได้พบกับฮีแทที่กำลังกลับ มยองฮีมีท่าทางเย็นชากับฮีแทและขอให้เขากลับควังจูไปก่อน
มยองฮีต่อว่าพ่อด้วยความโมโห จนกระทั่งได้รู้ความจริงจากแม่ว่า ในตอนนั้นพ่อถูกฮวังกีนัมจับตัวไปและถูกบังคับให้ยอมรับข้อกล่าวหาเป็นคอมมิวนิสต์ โดยอ้างเรื่องสุขภาพของคุณย่า พ่อจึงต้องจำใจยอมรับ
ซูรยอนออกตามหามยองฮีและเป็นห่วงว่าการหายตัวไปของเธออาจเกี่ยวข้องกับฮวังกีนัม ซูรยอนสารภาพความจริงกับซูชานว่าเธอโกหกตั้งแต่แรก แม้กระทั่งการนัดบอดกับฮีแท เธอไม่กล้าบอกความจริงเพราะกลัวว่าครอบครัวจะเดือดร้อน
มยองฮีกลับมาที่ควังจูและขอเลิกกับฮีแท โดยอ้างว่าไม่อยากแย่งคู่หมั้นของใคร ฮีแทไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เมื่อถูกคาดคั้นมากๆ มยองฮีจึงให้เขาไปถามพ่อเอาเอง และเธอไม่สามารถไปเรียนต่อได้ก็เพราะคบกับเขา
ฮีแทคุกเข่าขอร้องพ่อให้ปล่อยมยองฮีได้ใช้ชีวิตของเธอเองและขอให้เธอได้ไปเรียนต่อที่เยอรมัน และเขาจะยอมทำตามที่พ่อสั่งทุกอย่าง ฮวังกีนัมจึงขอให้ฮีแทเตรียมตัวกลับโซล และชีวิตของมยองฮีขึ้นอยู่กับความประพฤติของฮีแทนับจากนี้ไป
ฮวังกีนัมเร่งรัดอีชังกึนเพื่อจะส่งซูรยอนและฮีแทไปอยู่ที่โซลด้วยกัน แม้ว่าอีชังกึนไม่ต้องการให้ลูกสาวแต่งงานกับฮีแทซึ่งกำลังคบกับผู้หญิงอื่น แต่ฮวังกีนัมยืนกรานว่าเขาได้จัดการเรื่องนี้ไปแล้ว
หลังจากที่ซูรยอนสารภาพความจริงกับพ่อ ซูชานจึงขอให้พ่อบอกเรื่องนี้กับฮวังกีนัม ไม่เช่นนั้นมยองฮีก็จะกลายเป็นแพะรับบาป แต่อีชังกึนไม่เห็นด้วยเพราะจะมีผลกระทบกับผลประโยชน์ของครอบครัว เขาจึงคิดว่าจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปและค่อยตอบแทนมยองฮีในภายหลัง เพราะถึงอย่างไรมยองฮีก็ไม่ใช่คนในครอบครัว แต่ครั้งนี้ซูชานไม่ยอมเชื่อฟังพ่อและจะขอจัดการเรื่องนี้เอง จู่ๆ อีชังกึนก็โรคหัวใจกำเริบและช็อกจนหมดสติไป หมอแนะนำว่าไม่ควรให้เขามีความเครียดอีก
ซูรยอนตัดสินใจไปโซลกับฮีแทตามที่ฮวังกีนัมต้องการ เพื่อเป็นความรับผิดชอบต่อสิ่งที่เธอทำผิดมาตั้งแต่แรก โดยที่พ่อและมยองฮีไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
ฮีแทเก็บข้าวของเพื่อเตรียมตัวกลับโซล จึงไปติวหนังสือให้จินอาเป็นวันสุดท้าย เมื่อมยองฮีเลิกงานกลับมา เขาจึงบอกลาเธอเพื่อกลับโซลในวันพรุ่งนี้และอาจจะไม่กลับมาที่นี่อีก ฮีแทบอกว่าสองสามอาทิตย์ที่ได้ใช้เวลาร่วมกับเธอ คือช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเขา จากนั้นเขาก็คืนต่างหูให้มยองฮีและอวยพรให้เธอก้าวผ่านสิ่งต่างๆไปได้อย่างเข้มแข็ง เมื่อมยองฮีเดินกลับเข้าบ้าน เธอไม่หันหลังกลับมามองเขาอีกเหมือนเช่นทุกครั้ง
มยองฮีตัดสินใจเลิกกับฮีแทตามที่รับปากฮวังกีนัม เพราะไม่ต้องการทำลายชีวิตของฮีแท หากเธอยังอยู่เคียงข้างเขา แม้ว่าเธอและฮีแทจะเสียใจเพียงใดก็ตาม
