ซูรยอนและฮีแทเดินทางไปถึงโซล ขณะที่กลุ่มนักศึกษากำลังประท้วงอยู่กลางถนน ฮีแทพาซูรยอนหลบเลี่ยงฝูงชนจนกระทั่งมาถึงบ้านพัก หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยให้เธออยู่คนเดียว โดยบอกว่าจะออกไปธุระข้างนอก
มยองฮีพยายามทำตัวให้ยุ่งเพื่อให้ลืมฮีแท จองแทบอกมยองซูว่าพี่ชายของเขาไปอยู่ที่โซลกับคู่หมั้นแล้ว และจะไม่กลับมาที่ควังจูอีก มยองซูจึงคิดว่าพี่สาวของเขาเลิกกับฮีแทแล้ว มยองฮีนำไก่ทอดไปเลี้ยงเด็กๆ ที่แค้มป์นักกีฬา มยองซูเดินออกมาส่งพี่สาวและถามเรื่องฮีแท เพราะอยากให้เธอแต่งงานกับเขาและจะได้ไม่ต้องไปต่างประเทศ แต่มยองฮีบอกว่าเธอกับฮีแทเป็นเพียงเพื่อนกัน และเธอจะไม่ไปเรียนต่อแล้ว ทำให้มยองซูดีใจเป็นอย่างมาก
ซูชานไม่พอใจฮวังกีนัมที่พาคนอื่นมาช่วยบริหารบริษัท เขาทวงถามสิ่งที่ซูรยอนขอร้องไว้ให้ส่งมยองฮีไปเรียนต่อ ทำให้ฮวังกีนัมไม่พอใจเช่นกัน
ซูชานบอกข่าวดีกับมยองฮีว่าพาสปอร์ตและวีซ่าของเธอใกล้จะสำเร็จแล้ว แต่มยองฮีไม่ต้องการไปต่างประเทศอีก ซูชานรู้สึกผิดที่ครอบครัวของเขามีส่วนทำให้มยองฮีต้องเจ็บปวด เขาจึงอยากช่วยเธอทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ แม้ว่ามยองฮีจะปฏิเสธก็ตาม
ขณะที่ฮีแทนั่งอยู่ในรถแท็กซี่และได้ยินเพลงโปรดที่เขาเคยฟังกับมยองฮี เขาร้องไห้ออกมาอย่างฟูมฟาย เพราะคิดถึงช่วงเวลาที่อยู่กับเธออย่างมีความสุข ซูรยอนไปที่คาเฟ่แห่งหนึ่งและบังเอิญเจอกับเพื่อนนักศึกษาที่กำลังคุยกันเรื่องการประท้วง เมื่อถูกถามถึงวอนซอกที่ถูกพ่อของฮีแทจับตัวไปก่อนหน้านั้น ซูรยอนรู้สึกผิดต่อเพื่อนๆ จึงขอตัวออกมาจากที่นั่น เมื่อกลับถึงบ้าน ก็พบว่าฮีแทกำลังจะออกไปข้างนอกอีก ทำให้เธอคิดว่าเขาพยายามหลบหน้าเธอ และกำลังลงโทษเธอ แต่ฮีแทบอกว่าเขาไม่เคยโทษใครทั้งนั้น และพาเธอออกไปข้างนอกด้วยกันเพื่อไปเยี่ยมจางซอกชอลซึ่งกำลังจะถูกส่งตัวไปรักษาต่อที่ควังจูในวันพรุ่งนี้ ต่อมาซูรยอนบอกฮีแทให้กลับไปหามยองฮี พร้อมทั้งบอกว่ามยองฮีเป็นห่วงฮีแทและไม่อยากให้เขาต้องเจ็บปวด หากเธอยังคบกับเขา ชีวิตก็จะถูกทำลายทั้งคู่ และเมื่อนั้นฮีแทก็จะโทษตัวเอง ซูรยอนขอเดินตามเส้นทางของตัวเองเช่นกัน
มยองฮีบอกบาทหลวงว่าเธอตัดสินใจไม่ไปเรียนต่อ โดยให้เหตุผลว่าเป็นห่วงน้องชาย สุดท้ายแล้วเธอก็ร้องไห้ออกมาและบอกว่า เมื่อก่อนเธอมีอีกผลหนึ่ง แต่ตอนนี้มันหายไปหมดแล้ว บาทหลวงจึงปลอบใจว่าแม้ประตูบานหนึ่งกำลังปิดอยู่และรู้สึกมืดมิด แต่อีกไม่นานประตูก็จะเปิดออก
ฮีแทตัดสินใจกลับมาควังจูและได้พบกับมยองฮีที่ถนนแห่งหนึ่ง ทั้งคู่ต่างร้องไห้เพราะคิดถึงกันและไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกของกันและกันได้อีกต่อไป ทั้งคู่ตัดสินใจอยู่ด้วยกัน ฮีแทบอกเธอว่าต่อไปนี้ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วในชีวิต
ซูรยอนกลับมาควังจูและขอพักที่สตูดิโอของจองฮเยกอนเพื่อเข้าร่วมการประท้วงกับเพื่อนๆ ของเธออีกครั้ง แต่เมื่อมาถึง เธอไม่พบฮเยกอนและห้องของเขาก็ถูกรื้อค้นกระจัดกระจาย ขณะที่ฮวังกีนัมถูกเรียกตัวไปประชุมด่วนที่โซล และต่อมามีการประกาศกฎอัยการศึกฉุกเฉินทั่วทั้งประเทศ
