ในคืนเข้าหอ พระราชาชอลจองขอให้พระมเหสีนอนห่างๆ โดยอ้างว่าพระองค์ตื่นบรรทมง่าย บงฮวานจึงผูกปมเสื้อไว้แน่นๆ เพื่อป้องกันพระราชาลวนลาม จากนั้นก็นอนบนพื้นข้างๆ จนหลับไป และไม่รู้ว่าพระราชาแอบออกไปข้างนอกในตอนดึกเพื่อค้นหาบัญชีทุจริตของฝ่ายตรงข้าม

จางบงฮวาน(ชเวจินฮยอก)เชฟหนุ่มวัย33ปี ที่ประสบความสำเร็จทำงานในทำเนียบยุคปัจจุบัน บูซึงมินอิจฉาที่บงฮวานโด่งดังกว่า จึงกลั่นแกล้ง ทำให้เขาตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าทุจริตค่าวัตถุดิบ ขณะที่กำลังหนีตำรวจ บงฮวานตกลงไปในสระน้ำจนหัวกระแทกพื้นสระ ก่อนที่จะหมดสติไป บงฮวานเห็นผู้หญิงคนหนึ่งดำน้ำมาช่วยชีวิตเขาด้วยการจุมพิต

ซอจุนชกหน้าซูโฮในโรงอาหาร แต่ทุกคนคิดว่าพวกเขาทะเลาะกันเพราะแย่งกันจีบจูกยอง ซูโฮพยายามอธิบายเรื่องเซยอนให้ซอจุนเข้าใจ แต่เขาไม่ยอมรับฟัง ซูโฮไปที่ร้านหนังสือ จูกยองผ่านมาเห็นจึงเข้าไปทักทายและปลอบใจ หากยามใดที่เขาต้องการคุยกับใครสักคน เธอยินดีที่จะรับฟัง จากนั้นจูกยองจึงเล่าเรื่องวิธีคืนดีกับน้องชายเวลาทะเลาะกัน แม่ของพวกเขาจะให้ตัดเล็บเท้าให้กันและกันและบอกรักไปพร้อมกันด้วย ซูโฮได้ฟังดั

ซูโฮพาจูกยองไปที่ห้องน้ำหญิง และยืนรอเธอที่หน้าห้องน้ำ ซอจุนเดินเข้ามาทักและคิดว่าซูโฮช่วยจูกยองเพราะอยากทำตัวเด่น แต่ซูโฮไม่อยากทะเลาะกับเขา จึงเดินไปจากที่นั่น จูกยองล้างหน้าและแต่งหน้าใหม่และเมื่อออกจากห้องน้ำ เธอนึกว่าคนที่ยืนรอคือซูโฮ แต่เป็นซอจุนที่มาบอกให้เธอนำหมวกกันน็อกมาคืนเขาในวันพรุ่งนี้

ซูโฮจำได้ว่าจูกยองคือผู้หญิงที่เขาเจอบนดาดฟ้า ในขณะที่จูกยองหวาดระแวงว่าเขารู้ความลับเรื่องความขี้เหร่ของเธอ ทั้งคู่ตกลงทำสัญญากันว่าจะเก็บเป็นความลับ โดยที่พวกเขาเข้าใจกันคนละอย่าง ซูโฮจะเก็บความลับเรื่องที่เธอเคยคิดฆ่าตัวตาย แต่จูกยองคิดว่าเขาจะเก็บความลับเรื่องหน้าสดของเธอ จูกยองรับปากว่าจะให้เขายืม”หน้ากากต้องสาป”หนังสือการ์ตูนเล่มโปรดที่เขาตามหามานาน ซูโฮคิดว่าจูกยองชื่อจูบัลตามที่เจ

อิมจูกยอง(มุนกายอง)ขี้เหร่มาตั้งแต่เด็กและไม่มีใครชอบ เธอจึงรู้สึกมีปมด้อยและโดนเพื่อนๆ กลั่นแกล้งอยู่เสมอ จูกยองแอบชอบวังฮยอนบิน พนักงานประจำโรงอาหารที่โรงเรียน และคิดไปเองว่าเขาก็ชอบเธอเช่นกัน เมื่อเธอสารภาพความรู้สึกที่มีต่อเขา แต่ถูกเขาปฏิเสธและยังตำหนิหน้าตาของเธออีกด้วย

นักข่าวฮวังซังฮยอนเป็นคนนิสัยไม่ดีและชอบลอบกัดสตาร์ทอัพ หากไม่ได้หุ้นตามที่ขอ เขาก็จะเขียนข่าวในด้านลบ เมื่อรู้ว่าเขาไปหาดัลมี จีพยองจึงรีบไปหาเธอทันที เพราะเชื่อว่านักข่าวคนนี้จะลอบกัดเรื่องแรนซัมแวร์ แต่เมื่อไปถึงและได้พบอินแจ ขณะที่ดัลมีและทีมของเธอกำลังคุยกับนักข่าวในห้องประชุม อินแจรู้ดีว่านักข่าวคนนี้เป็นคนอย่างไร จึงได้บอกดัลมีให้เตรียมรับมือไว้ล่วงหน้า เพราะโดซานค้นพบว่าคนที่ปล่อยแรนซัม

“ทาร์ซาน” ผ่านการทดสอบและได้รับใบอนุญาติ เมื่ออินแจรู้ว่ามอร์นิ่งกรุ๊ปจะเข้าประมูลเป็นหุ้นส่วนกับดีคิวกรุ๊ป ที่กำลังมองหาบริษัทรถยนต์ขับเคลื่อนอัตโนมัติที่สมาร์ทซิตี้ เธอจึงคิดจะเข้าชิงการประมูลด้วยเช่นกัน เพราะว่ามีโอกาสที่จะชนะ แต่ดัลมีไม่เห็นด้วย เพราะคิดว่าพี่สาวต้องการเอาชนะพ่อเลี้ยงของเธอ เธอจึงให้เหตุผลว่าตอนนี้เธอรอบคอบขึ้นกว่าเดิม และไม่อยากเสียเพื่อนร่วมทีมไปอีกเหมือนเมื่อสามปีก่อน

ร่างของเทอร์รี่หรืออีมูกิสลายไปในแม่น้ำซัมโด อียอนยังรู้สึกตัวและได้ยินเสียงร้องไห้ของจีอา เขายังคงใฝ่ฝันที่จะได้เป็นมนุษย์และได้พบเธออีกสักครั้ง หลังจากที่อีมูกีตายแล้ว ทุกคนก็หายจากการเป็นโรคระบาด และทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ ฮยอนอีองกลับไปอยู่กับทัลอีพาอีกครั้ง เธอเสียใจที่ไม่อาจช่วยอียอนได้ และหวังว่าเขาจะไม่ทรมาน

จีพยองเห็นดัลมีร้องไห้เสียใจในความสะเพร่าของตัวเอง เขาจึงปลอบใจเธอและให้อยู่ในออฟฟิศจนกว่าจะรู้สึกดีขึ้น เมื่อพบโดซานที่หน้าลิฟท์ เขาจึงไม่อนุญาตให้เข้าไปหาดัลมี โดยอ้างว่าเขามีสิทธิ์ เพราะเวลาสามปีที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว โดซานได้ยินดังนั้นจึงกลับไป ในขณะที่จีพยองบ่นกับตัวเองว่าทำอะไรลงไป

ดัลมีได้ทำงานกับอินแจในตำแหน่งผู้จัดการแผนกลยุทธ์ แอพพลิเคชั่นนุนกิลถูกซื้อโดยกลุ่มเอกชนรายใหญ่ และยังคงขยายการบริการได้อย่างต่อเนื่อง และได้เพิ่มเวอร์ชั่นการจำแนกยาเข้าไปด้วย ในขณะที่ทีมซัมซานเทคได้รับเลือกให้เป็นหน่วยงานสำคัญของศูนย์พัฒนาปัญญาประดิษฐ์ทูสโทในซิลิคอนแวลลีย์

สามปีต่อมา