เมื่อได้กลับมาทำงานอีกครั้ง กัลฮีเขียนคำขอในการต่อสัญญากับผอ.โด
เข้างานตอน 9 โมงเช้า
เลิกงานตอน 2 ทุ่ม ห้ามโทรหาหลังเลิกงานถ้าไม่จำเป็น
พักเที่ยง1 ชม. เต็ม ทำงาน 5 วันต่อสัปดาห์
ผอ.โดจึงมีเงื่อนไขเดียวที่จะขอกัลฮีนั่นก็คือห้ามให้ใครรู้ว่าเขาเป็นโรคภาวะเสียการระลึกรู้ใบหน้า กัลฮีจะต้องทำให้คนอื่นเชื่อว่าเขาปกติดี
และทันทีที่เขาหายดี สัญญาระหว่างเขากับเธอ ถือว่าจบ..
แดจูตกเป็นผู้ต้องสงสัย เพราะอยู่ในกล้องวงจรปิด แดจูจึงต้องไปให้ปากคำกับทางตำรวจ แดจูเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นและบอกว่าเมื่อเขาไปถึงที่นั่น เลขาของเขามีปัญหาเขาจึงโทรโทรหาเลขา แต่เพราะมือถือของเขาแบตหมด เขาจึงยืมโทรศัพท์จากคนแถวนั้นและไม่รู้ว่าคนคนนั้นจะเป็นคนร้าย ทางตำรวจจึงจะสอบสวนเพิ่มเติมและขอเบอร์โทรเลขาของแดจู แต่อยู่ๆมินอิกก็บอกให้ตำรวจเลิกสอบสวนซะ แดจูเองก็เห็นด้วยเพราะอีกไม่นานที่บริษัทจะมีเลือกประธานคนต่อไป และไม่อยากให้มีข่าวออกไป
หมอกูวิเคราะห์และหาสาเหตุที่มินอิกจำกัลฮีได้เพียงคนเดียว และคิดว่านั่นก็เพราะกัลฮีมักจะแต่งตัวแบบเดิมตลอด ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม เครื่องแต่งกายต่างๆ และเพราะสิ่งนี้อาจจะไปสั่งสมอยู่ในจิตใจของมินอิก ซึ่งทำให้มินอิกจำกัลฮีได้เองโดยไม่ได้ใช้สายตามองและจดจำ แต่ฝังอยู่ในสมองของมินอิก
และเมื่อเจอกัลฮี มินอิกจึงถอดเสื้อสูทของเขาและรองเท้าให้กัลฮีใส่ และก็เป็นแบบที่หมอกูบอกจริงๆนั่นก็คือ เขาไม่เห็นหน้ากัลฮี
มินอิกมีนัดไปดูตัวกับ เวโรนิกา พัค เธอคือผู้มีอิทธิพลในวงการภาพยนตร์ มิกอิกเตรียมตัวอย่างดีและไปรออยู่ที่โรงแรมคิงดอมแต่ทว่า เวโรนิกา พัค กลับไปที่โรงแรมพรินเซสเพราะเข้าใจว่านัดที่นั่นและได้เจอกับแดจู จริงๆแล้วทั้งแดจูและมินอิกได้นัดกับเวโรนิกา พัค แต่เธอคิดว่าเป็นคนคนเดียวกัน เวโรนิกา พัค จึงใช้โอกาสนี้อยู่กับแดจู
กัลฮีจึงรีบไปหามินอิก กัลฮีที่แต่งตัว แต่งหน้าจัดเต็มเพราะกำลังไปเที่ยวกับเพื่อนๆไม่ได้เหมือนกับตอนที่ทำงาน และเมื่อไปถึงที่โรงแรมคิงดอม และเจอกับมินอิก มินอิกเข้าใจว่ากัลฮีคือ เวโรนิกา พัค กัลฮีที่เห็นอาหารวางอยู่ตรงหน้า บรรยากาศทุกอย่าง รวมถึงมินอิกที่ไม่รู้ว่าเธอคือกัลฮี เธอจึงใช้โอกาสนี้สวมรอยเป็นเวโรนิกา พัค
