หลังกลับจากทัศนศึกษาและได้เปิดใจกันแล้ว จุนอูกับซูบินได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองและได้ใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น ถึงจะยังเขินๆทำตัวไม่ถูกแต่พวกเขาก็มีความสุขกันมาก

วันต่อมาทั้งคู่นัดกันไปเที่ยวกันตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น จุนอูซื้อน้ำหอมเป็นของขวัญให้ซูบิน จุนอูขอบคุณซูบินที่รับรักเขา

หลังจากที่เห็นชานซองเดินออกมา มันวอลที่เข้าไปกอดชานซองและรู้สึกว่าสัมผัสของชานซองนั้นแปลกไป สัมผัสนั้นทำให้เธอคิดถึงชองมยองในวันที่เขาหยิบปลายดาบแทงตัวเองและกอดเธอไว้ มันวอลจึงผละออกจากอ้อมกอดและถามว่าเขาเป็นใคร..
เพียงไม่นานชานซองก็ได้สติกลับคืนมาและไม่รู้ว่าชองมยองใช้ร่างของตนเอง
มันวอลเองสับสนมากและพยายามคิดว่าไม่ใช่เรื่องจริงที่ชองมยองจะกลับชาติมาเกิดเป็นชองมยอง

ตอนที่ 21-22

เพราะการที่หมอชาอยู่ในห้องของคนไข้ยูรีฮเย นั่นทำให้หมอชาตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าเป็นคนปิดเครื่องช่วยหายใจของยูรีฮเย หมอชาไม่ยอมบอกอะไรกับทนายคังว่าจริงๆแล้วเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ในการสอบปากคำและรวบรวมข้อมูลทั้งหมดนั้นจะเป็นความรับผิดชอบของอัยการซนซอกกี

ยองกุนเอาการ์ดที่เก็บรายชื่อแวดวงจางไปเปิดดู จากนั้นก็ตัดสินใจใช้รายชื่อนี้ไปใช้เป็นหลักฐานในการจับกุม
โดยวางแผนกับโดชีกวางและฮันแทจู

ยองกุนไปหาพัคจินอูที่บ่อปลา ที่ซึ่งเขาจะไปคนเดียวในวันพักผ่อน
ฮันแทจูก็ตามไปช่วยด้วย

เมื่อไปถึง โทรหาพัคจินอูปรากฏว่าปิดเครื่อง บ้านก็ล็อกไม่มีเสียงใดๆ แต่ยองกุนคิดว่าจินอูต้องอยู่ข้างในแน่ๆ
ก็เลยแอบงัดประตูเข้าไป

ในขณะที่กลีบดอกไม้ของต้นจันทราค่อยๆร่วงหล่นลงมา..
เป็นสัญญาณให้ทุกคนในโรงแรม ต่างรู้สึกตั้งคำถามว่า ถึงเวลาแล้วหรือยัง ที่ต้องบอกลาโลกใบนี้
เจ้าหิ่งห้อยตัวน้อยที่มีเพียงแสงไฟดวงเล็กๆ ที่คอยอยู่ใกล้ๆมันวอลมาตลอดราวกับฝุ่นผง โดยไม่สามารถปรากฎตัวออกมาให้เห็นได้
มาโกเองก็เฝ้าดูว่าเขาจะปรากฎตัวออกมาหรือไม่

จางแฮรยงจะให้ยองกุนออกไปคุยนอกบ้าน แต่ยองกุนไม่ยอม...
จางแฮรยงร้องไห้ขอร้องไม่ให้ยองกุนเอาเรื่อง เพราะไม่อยากให้ลูกสาวต้องมีพ่อเป็นฆาตกร
แต่ด้วยความที่ยองกุนแค้นมาตลอด 15 ปี เขาจึงไม่ยอม และบอกให้จางแฮรยงมอบตัว

...

ยองกุนเดินมาถึงรถเพื่อจะกลับบ้าน แต่มีคนเข้ามาทำร้าย ยองกุนสู้แล้วตามไปที่รถตู้ของพวกกลุ่มคนร้าย และทำร้ายทุกคนในรถ

มูฮยอกรีบพาอัยการส่งโรงพยาบาล แล้วโทรบอกครูฮากับวอนซุกให้รีบมาที่โรงพยาบาล

ตัดภาพไปที่ ยูยางกี นั่งอยู่ในห้อง จากนั้นตำรวจคนที่ทำคดีเดินเข้ามา แล้วบอกว่า จัดการศพอีแทซอกและจัดการอัยการเรียบร้อยแล้ว
ยูยางกีไม่ให้ฆ่าอัยการ เพราะถ้าอัยการตายมันจะเรื่องใหญ่ แค่เตือนก็พอ

...

จีอึนกระชากเสื้อตัวเองจนกระดุมหลุดกระเด็น จากนั้นก็กรี๊ดดังลั่นแล้ววิ่งออกไป
นักเรียนออกมามุงดู ต่างก็คิดไปว่า ถูกครูกีลวนลาม
ครูฮาเข้ามาพอดีแล้วช่วยพูดให้นักเรียนที่มุงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
มูฮยอกพยายามเกลี้ยกล่อมจีอึนให้พูดความจริง เพราะถ้าตำรวจมายังไงหลักฐานก็บ่งบอกว่าจีอึนผิดเอง จีอึนยอมบอกว่า จุนแจเป็นคนสั่งให้ทำ

...

หัวหน้าย้ำถามในสิ่งที่แจซังเคยพูดไว้ตอนที่เข้ามาแผนกอาชญากรรม ว่าเขานั้นเคยพูดไว้ว่า เขาจะเป็นอัยการของประเทศถึงจะหาเงินไม่ได้ก็ตาม เพราะเขาไม่อยากใช้ชีวิตเหมือนคนขี้ขลาด และอยากรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองเอาไว้

แจซังถามหัวหน้าว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาหัวหน้าแน่ใจเหรอที่ไม่เคยนึกเสียใจ และยึดความถูกต้องเป็นที่หนึ่ง และอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีไม่ใช่คนขี้ขลาด

จุนอูเสียใจที่ไม่อาจทำให้ซูบินเชื่อใจเขาได้ และไม่ว่าจะมองมุมไหนเขาก็ไม่คู่ควรกับซูบินเลย ซูบินเองก็รู้สึกผิดที่ไม่ยอมถามจุนอูตามตรง
สิ่งเดียวที่ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นคือการต้องให้เวลาเพื่อเยียวยา..
เมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างค่อยๆ ดีขึ้น

และก็ถึงวันที่นักเรียนชั้นม.5 ไปทัศนศึกษา

ในการทัศนศึกษาครั้งนี้มีกิจกรรมมากมายที่จัดเตรียมกันไว้

โบนาเอากิ๊บติดผมที่แจซังยังสงสัยว่าตัวเขาที่โลกนี้ซื้อมาทำไมกัน จนในที่สุดก็ได้รู้ความจริงว่าจริงๆแล้วเขาซื้อให้เซริน หลานสาวที่เสียชีวิตไป
ชีอนขอบคุณแจซังที่จำสัญญาที่ให้ไว้ได้ว่าจะซื้อกิ๊บติดผมสวยๆให้ตอนที่เซรินเรียนมัธยมปลาย

คนที่เกี่ยวข้องกับคดีซื้อขายอวัยวะผิดกฎหมายถูกพบเป็นศพทั้ง ส.ส. โอชีฮุนถูกพบเป็นศพพร้อมจดหมายลาตาย และโจเอซุกก็โดนวางยาให้อาหารจนเสียชีวิต

ฮวียองเอาข้อความแชทของจุนอูที่ส่งให้เขา ส่งให้กับซูบิน ซึ่งในข้อความนั้นเขียนว่า
"คนที่สำคัญที่สุดสำหรับนายคือยูซูบินใช่ไหม ฉันจะแย่งเธอไปจากนายเอง"
ซูบินอ่านข้อความแล้วก็รู้สึกสับสนมาก ซูบินกลัวว่าถ้าหากข้อความนั้นเป็นจริง เธอกลัวว่าเธอจะเลิกชอบจุนอูไม่ได้