
อาจารย์คิมขอให้ทุกคนประจำตำแหน่งและทำหน้าที่ของตัวเอง โดยห้ามด่วนสรุปใดๆ ทั้งสิ้นจนกว่าเขาจะไปเห็นด้วยตาตัวเองในที่เกิดเหตุตึกถล่ม ซออูจินและอึนทักยังคงติดอยู่ใต้ซากตึกพร้อมกับเจ้าหน้าที่กู้ภัยและผู้บาดเจ็บ

ภูมิอากาศที่ผิดปกติและเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในทางที่แย่ลง ภัยธรรมชาติ ไฟป่า แผ่นดินไหวและสงคราม อุบัติเหตุและภัยพิบัติที่เกิดจากฝีมือมนุษย์ โรงพยาบาลทลดัมและศูนย์อุบัติเหตุคือรากฐานส่วนหนึ่งที่ควรเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อรับมือกับมัน

เพื่ออนาคตที่ปลอดภัยของคังโฮ ยองซุนไม่อยากให้เขาต้องเสี่ยงกับอันตรายหรือจำอดีตได้อีก เธอจึงเตรียมซื้อหมูคอกใหม่เพื่อให้เขาดูแลกิจการฟาร์มหมู และไม่ต้องสนใจคำพูดของคนอื่นที่บอกว่าเขาเคยเป็นอัยการ เธอจะหาคู่แต่งงานให้กับเขาเพื่อดูแลกันและกันจนกระทั่งมีลูก โดยไม่คิดเรื่องแก้แค้นอีกถ้าหากความจำของเขากลับคืนมา

ไฟล์ที่คังโฮซ่อนไว้หลังรูปครอบครัวคือบันทึกของตนเอง ตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนนิติศาสตร์จนกระทั่งได้เป็นอัยการ ยองซุนได้อ่านบันทึกนั้นไปพร้อมกับคังโฮ เธอสงสารลูกและเข้าใจเหตุผลที่เขาเย็นชากับเธอ

แฮจุน ไม่ได้คิดว่า แบคยูซอบ คือคนร้าย เขาไปคาดคั้นความจริงจากแบคฮีซอบ จนแบคฮีซอบยอมบอกว่า หมวกใบนี้เป็นของพี่ชาย และในคืนนั้น พี่ชายขอให้ไปดูว่าห้องของครูอีจูยองเปิดไฟอยู่หรือเปล่า เพราะเธอไม่ได้ไปที่โรงน้ำชาตามนัด
โกมีซุกนำชุดไปให้แม่เปลี่ยนที่โรงพยาบาลและบังเอิญเห็นแบคฮีซอบทิ้งหมวกสีฟ้าลงถังขยะ เธอจึงแอบเก็บไว้

แบคฮีซอบ สวมหมวกสีฟ้า เข้ามาในร้านน้ำชาบงบง เขาไปนั่งรอใครบางคนที่โต๊ะ จากนั้น บอมรยงก็เข้ามานั่งโต๊ะเดียวกับแบคฮีซอบ
แบคฮีซอบ นัด บอมรยงมาคุยเรื่องที่ บอมรยงขโมยแหวนของ ครูอีจูยองมาเก็บไว้ แบคฮีซอบบอกให้ บอมรยงเอาไปคืนครู ในระหว่างที่สองคนคุยกัน แฮจุนก็คอยแอบฟังอยู่ตลอด

ซอกกูทำร้ายร่างกายพยาบาลอึนทัก และต้องการให้ขโมยยาแก้ปวดรุนแรงชนิดสารเสพติดมาให้ ไม่เช่นนั้นเขาก็จะเผยแพร่คลิปที่ตนเองถูกกระชากคอเสื้อ เพื่อทำลายอาชีพของอึนทักและชื่อเสียงของโรงพยาบาล อึนทักจึงบอกให้ซอกกูไปรออยู่ที่ห้องห้องหนึ่งก่อนที่เขาจะกลับเข้าไปทำงาน

แฮจุนและยุนยอง ตามหาครูอีจูยองได้ก่อนที่คนร้ายจะมาฆ่า โดยใช้นิยายที่โกมีซุกเขียนไว้ อีจูยองกำลังถูกใครบางคนไล่ล่าจึงหนีมาอยู่ใต้สะพาน แฮจุนวิ่งไล่ตามคนร้ายที่ใส่หมวกสีฟ้า แต่ก็ไม่สามารถจับได้เพราะรถของสายสืบดงชิกขับมาตัดหน้าพอดี

ขณะที่หมอซออูจินออกไปจ๊อกกิง เขาพบชายคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างและมีแผลฉกรรจ์ที่ขา หมอซอจึงรีบพามาที่โรงพยาบาลทลดัม และให้อยู่ในความดูแลของหมออารึม หลังจากนั้นไม่นานก็มีกลุ่มคนไข้จากอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์เนื่องจากหิมะตก

ขณะที่คังโฮยืนพยุงร่างของแม่ไว้นั้น ยองซุนรีบปลดเชือกที่คล้องคอของตัวเองเมื่อเห็นว่าลูกยืนได้ แต่คังโฮยังคงน้อยใจแม่ที่พาเขาไปอยู่สถานฟื้นฟู เพราะคิดว่าแม่จะทิ้งเขาไปอยู่คนเดียวในที่ที่ดีกว่า มีจูปลอบใจว่าท่านคงมีเหตุผลที่สักวันหนึ่งเขาจะเข้าใจเอง เช่นเดียวกับเธอที่ถูกทิ้งและอาจไม่มีวันได้รู้เหตุผล